پايان يك تنهايي

 

در بعد از ظهر روز پنج شنبه 1 مهر 1389 در راه سفر به خوانسار و ضمن تلاشی دوباره برای یافتن ساعت آفتابی فراموش شده سد گلپایگان، بالاخره این ساعت آفتابی پیدا شد. با همدلی و پشتیبانی آقای مهندس دادخواه رئیس اداره  امور آب گلپایگان و با راهنمایی آقای قراتگینی، پس از حدود 10 سال انتظار توانستیم این ساعت آفتابی را که فلزی با پایه سیمانی و از نوع استوایی است ببینیم. در این سفر آقایان احدی، جعفری، صدری افشار و عبادیان نیز شرکت داشتند. ساخت سد گلپایگان در سال 1323 آغاز شد و در سال 1336 به بهره برداری رسید.

 

سازنده سد یک شرکت ایرانی به نام مثلث و مشاور آن یک شرکت امریکایی (جاستین کورتنی) بود. شرکت سازنده، یک ساعت آفتابی هم به یادبود ساخت این سد در کنار آن نصب کرد. در سال 1346 با افزایش ارتفاع سد به میزان 7 متر، ساعت آفتابی به زیر آب رفت و گفته می شد که تنها در زمانی که سطح آب دریاچه سد پایین است دیده می شود. حدود 10 سال پیش، از آقای سهیلی (دبیر فیزیک ساکن شهرک آپادانا) شنیدم که چنین ساعتی ساخته شده است. در نوروز 1383 به محل سد رفتم ولی چون سطح آب بالا بود و مجوز ورود به محوطه سد را نداشتم، بی نتیجه بازگشتم. اما سودای ردگیری سرنوشت آن هرگز رهایم نکرد. لحظه فراموش نشدنی کشف دوباره این ساعت، پایان آن سودا و آغاز برنامه ساماندهی کار است.

 

سطح ساعت را رسوب آب پوشانده و میله نگهدارنده اش به علت ضربه یا فشار از حالت اولیه خارج شده است. اکنون قرار است پیش از آغاز بارانهای پاییزی و بالا آمدن سطح آب دریاچه سد، ساعت آفتابی را که از روی پایه اش به زیر افتاده به محل مناسبی منتقل کنند تا پس از بازسازی و ترمیم در محل مناسبی نزدیک به محل اولیه اش نصب شود. ساعت آفتابی گمشده بعدی را کجا جسنجو کنیم؟