وبگاه شخصي محمد باقري - تاريخنگار رياضيات و اخترشناسي




		راه ناپیموده شعري از رابرت فراست (شاعر آمریکایی) در جنگل پاییزی، دو راه پیش پایم گشوده شد و من دلگیر از این که نمی توانم یک تنه هر دو راه را در پیش گیرم، دیری بر جای مانم و به یکی از آن دو، تا آنجا که در دیدرس بود، نگریستم تا آنجا که لا به لای بوته ها می پیچید ... * * * آنگاه در راه دیگر پای نهادم و شاید این انتخاب بجایی بود زیرا علفهای لگد نشدۀ آن راه، گامهای رهروی را می طلبید هر چند که از آمد و شد رهگذران هر دو راه به یک سان کوفته شده بود ... * * * و در آن صبحدم، هر دو راه به یک سان در زیر برگهای گام نفرسوده خفته بود آری، راه نخست را به امید روزی دیگر وانهادم گرچه می دانستم که هر راه، راهها به دنبال دارد و همان دم تردید کردم که هیچ گاه بازگشتی در کار باشد * * * شاید سالها پس از این در جایی با دریغ بگویم که در جنگل پاییزی، دو راه پیش پایم گشوده شد و من به راهی که کمتر رهروی داشت، گام نهادم و این همه دگرگونی از آنجا پدید آمده است. ترجمۀ محمد باقری (سالها پیش از این)